Recensies

Spannend was het wel!
Ik had mijn verhaal aan drie mensen gegeven:
Ment, Kjeld en Nicole.
Zij zouden het doorlezen, opmerkingen erbij plaatsen, eventuele schrijffoutjes opmerken en hun algemene mening geven over het geheel.

Ik ga er niet op in of ze het al dan niet goed vonden.
Daar moet iedereen een eigen mening over kunnen vormen wanneer het zover is.

Wel vind ik het opmerkelijk dat ze over hetzelfde verhaal drie totaal verschillende inzichten gaven.
Ieder vond weer een ander punt waarop ze tips hadden.
En eerlijk gezegd kwamen ze allemaal met dingen waarvan ik tijdens het schrijven al had ondervonden dat ik daar iets meer mee kon of verder moest uitdiepen.

Dankzij hun tips kan ik in ieder geval weer lekker verder en weet ik dat ik in ieder geval wel hard op weg ben naar mijn uiteindelijke versie.
Tenminste; uiteindelijk tot 2 april.

Ik heb geen idee wat er gaat gebeuren wanneer ik (stel je eens voor) door de eerse ronde zou komen.
Waar zoeken ze naar?
Ik kan me niet voorstellen dat ze iemand willen die Renate Dorresteijn precies na kan doen. Iedere schrijver moet toch ook een eigen kant op kunnen gaan.
Je kan ook geen carriere maken wanneer je exact kan zingen als Marco Borsato.

Zoeken ze naar een kant en klaar boek?
Moet het direct zo uit te geven zijn of willen ze liever een boek of verhaal waar je nog een stukje verder mee kan gaan.
Iets waar ze ook nog hun eigen sturing in kunnen hebben?

Dankzij mijn drie eerste lezers ben ik er in ieder geval wel achter dat ik gelukkig bepaalde andere zienswijzen wil verwerken in het verhaal en niet (waar ik eigenlijk bang voor was) per se vast wil houden aan mijn eigen denklijn.

Herschrijven geblazen!!!

Contact met de politie

Vandaag werd ik voor de tweede keer teruggebeld door de sterke arm der wet.
Zo zit je het ene moment nog met vragen en zo kun je ronduit vertellen over je verhaal en het toetsen aan de werkelijkheid.

De vorige agente gaf me veel vrijheid door als commentaar te geven dat alles afhankelijk was van de situatie. Heerlijk, want zoals ik eerder al zei kon ik nu van alles verzinnen en neerzetten zoals ik het wilde.
Als schrijfster van een fictief verhaal mag je manipuleren zoveel je wilt heb ik bedacht.

Deze agent echter liet een duidelijke stilte vallen nadat ik hem dit uitlegde.
Misschien moest ik het wat verder uitdiepen.
Nadat ik vertelde hoe ik het verhaal verder had verzonnen was hij eigenlijk heel positief over de gang van zaken.
Zo was eigenlijk ook wel de standaard procedure.
Misschien dat ik enkele details heb verzonnen die niet kunnen maar over het geheel genomen kon hij zich vinden in het verhaal.

Na het gesprek wilde ik graag zijn naam noteren om hem eventueel te noemen in een dankwoord, mocht het ooit zover komen.
In eerste instantie gaf hij zijn naam wel maar meteen daarna wilde hij liever toch niet genoemd worden omdat hij eerst een verhaal zou willen lezen voor zijn naam eraan gekoppeld wordt.
Kan ik ook wel begrijpen hoor.
Alleen mocht ik zelfs het politiedistrict in zijn algemeenheid niet noemen tot zij de hele geschiedenis hadden gelezen.

Bij deze dus; ik noem geen namen.
Niet van de agenten die mij te woord hebben gestaan, noch van het district of de afdeling waarmee ik heb gesproken.
Hopelijk kan ik hier een keer op terug komen.
Dat zou zoveel betekenen als dat ik met het verhaal door de eerste ronde heen ben gekomen en het aan hun heb laten lezen.
Dat laatste heb ik wel beloofd want ookal mag ik ze niet noemen, dankbaar voor de hulp ben ik wel degelijk!

Kort verhaal

Het valt niet mee een verhaal te schrijven wanneer het niet helemaal door mij is verzonnen.
Daar ben ik nu wel achter.
De wedstrijd houdt namelijk in dat je (maar dat heb ik volgens mij al een keer verteld) moet beginnen met een stukje dat een ander opgeeft.
Nou had ik een enkele zin gekozen wat het misschien makkelijker zou moeten maken.

Kom ik meteen op de volgende uitdaging:
De deadline! Wat heb ik me zorgen gemaakt over die eindtijd.
Haal ik het wel om alles af te hebben voor die tijd?
Ik wil namelijk ook dat een aantal mensen het doorlezen enkritiek leveren voor ik het uiteindelijk echt ga opsturen.

En ik had nog een stukje research te gaan.
Bij mijn verhaal had ik hulp nodig van de politie omdat er een ongeluk is gebeurd.
Tenminste, dat is wel de essentie van het stuk.
Hoe kan ik alles zo realistisch mogelijk neerzetten zonder achteraf kritiek te krijgen in de trant van: Dat is echt niet de dagelijkse gang van zaken.
Je kijkt teveel naar Hollywood films!

Kort gezegd ben ik 9 januari begonnen met contact zoeken via de afdeling communicatie.
Na een paar keer proberen (we proberen binnen 48 uur contact met u op te nemen.)
werd ik op 30 januari inderdaad teruggebeld en kon ik mijn vragen stellen.
Helaas, of misschien juist gelukkig voor mij en mijn dikke duim kon er niet eenduidig worden gereageerd op mijn vragen.
Bijna alles hing af van de situatie.
Al met al komt het erop neer dat ik de vrije hand had om verder te gaan.

Doordat ik wel al een heel stuk had geschreven waar de politie (in het verhaal) bij was betrokken hoefde ik zo weinig te herschrijven dat alles ineens in een stroomversnelling kwam.

Volgens mij is het verhaal in essentie zo klaar en kan het door Ment, Kjeld en Nicole gelezen worden.
Ik ben erg benieuwd wat zij ervan vinden en of alles wel duidelijk is.
Het verhaal is wel een stuk korter uitgevallen dan ik had gedacht.

Google docs geeft namelijk niet aan hoeveel pagina's je al hebt verbruikt.
Daarom had ik het ook gekopieerd naar Word.
Hoelang het verhaal is hou ik nog geheim maar ik ga in dit geval geen hele hoofdstukken erbij verzinnen omdat ik ga voor kwaliteit en niet kwantiteit.

Laten we hopen dat het niveau hoog genoeg is om lezers te vermaken / boeien en natuurlijk om door te kunnen gaan naar de tweede ronde.