Dromen verzamelen

Gisteren is het gebeurd voor iedereen die nog niet onze familie blog heeft gelezen:
Ik ben dertig geworden en tot nu toe bevalt het prima.

Een nieuwe hobby die ik voor dit nieuwe levensjaar heb bedacht is een beetje ongebruikelijk:
Ik wil graag dromen verzamelen.
Dus bij deze een oproep aan iedereen die zich na het ontwaken nog zijn of haar dromen kan herinneren;
Stuur je gekste, angstigste, spannendste of meest onmogelijke droom op.

Ik ben erg benieuwd naar eventuele reacties!
Stuur ze dan a.u.b. naar mijn hyves site.
Wanneer je zoekt op mijn naam, leeftijd, woonplaats enz. kom je me vanzelf wel tegen.
Daar staat het ook als tip genoteerd.

Voor de engelstaligen onder ons:

For my 30th birthday I would like to receive your strangest, frightning, silly, or most impossible dream!
If you wish to share, please send your message via my site at hyves.
You can look me up by searching for Esther Lejeune, 30 years old and living in Bergschenhoek.
My search for dreams is my brandnew tip on this site.
If you wish you could inform friends and family so I can collect as many dreams as I can!

Thank you en enorm bedankt!

Ik ben benieuwd wat er allemaal binnen gaat komen!

Zelf uitgeven

Vorig jaar had Bruna een aanbieding.
Voor 999 euro kon je je eigen werk laten redigeren, kreeg je boek een ISBN nummer, de lay-out en kaft werden dan ook mooi in orde gemaakt.
Het ging volgens mij om 40 boeken waarvan je er uiteraard zelf een aantal wilt houden en de rest in je lokale Bruna winkel laat leggen voor de verkoop.
Er was hier in het dorp iemand die die sprong had gewaagd.
Het resultaat was indrukwekkend: Ik ben verknipt.
Een piekfijn boekwerk met mooie foto voorop, synopsis op de achterkant en een foto van de auteur erbij.

Na enig speurwerk op het world wide web kwam ik op het idee om eventueel zelf mijn boek uit te geven.

Amazone.com blijkt zo'n service in huis te hebben.
Hier zijn ook flinke kosten aan verbonden; zo'n $499 euro. Dat was zelfs een aanbieding voor mensen die deze december hun boek uit wilden geven.
Het werd alleen in het engels uitgelegd.
Nou kan ik dat best lezen maar uit angst voor de wel bekende kleine lettertjes ben ik er niet verder mee gegaan.

Later vond ik nog een site genaamd lulu.nl.
Zij beginnen in het engels, maar onderin kun je je taalkeuze aangeven en ook je valuta blijk je zelf te kunnen kiezen.
Ik heb er nu een paar keer naar gekeken (zo'n held ben ik nou ook weer niet) en kan niet anders zeggen dan dat het er aantrekkelijk uitziet.
Je kan zelf besluiten hoeveel boeken en met welke kaft je wil afdrukken.

Daarnaast kun je door 50 euro te betalen van verschillende voordelen gebruik maken:
Je krijgt een een ISBN nummer waarmee je boek wereldwijd opgevraagd kan worden.
Het is een nummer dat niet overdraagbaar is en voor altijd aan je boek gekoppeld blijft.
Verder maken zij ' reclame' voor je door het boek op hun site te publiceren.
Daar blijft het niet bij; je kan via hun site ook de verkoopprijs aangeven en mensen kunnen het daar direct bestellen.

Het is op dit moment nog echt een droom voor me om zover te komen maar het lijkt erop dat het echt gaat gebeuren.
Nog een paar keer kleine lettertjes in mijn eigen taal lezen en ik denk dan toch echt dat ik met lulu in zee ga.

Zou het echt gaan gebeuren?
Mijn boek in de boekenkast van mijn vriendin Nicole.
Daar is het hele schrijven weer mee aangewakkerd.
Mijn boek dat op verjaardagen wordt aangehaald, waar mensen vragen over stellen.
'Waarom deed hij dat nou?'
Of
'Moest zij dat nou werkelijk zeggen?'
Een boekhandel of die eerste kopers die vragen om mijn boek te laten signeren.
Heb ik een verhaal geschreven dat aanspreekt?
Maar bovenal:
Hoera! Ik heb een boek geschreven! Het is af en wat er ook gebeurt:
Het geeft zo'n onbeschrijflijke kick om een verhaal dat je zelf hebt verzonnen en twee jaar lang gekoesterd op papier te hebben.
Ik sta er achter, van de eerste tot de laatste zin.

En dan duurt het nog maar een week...

Over een dikke week gebeurt het: Ik word dertig jaar.
Wat zou dit levensjaar me allemaal brengen?

Goede voornemens te over:
Mijn eerste eigen boek uitgeven.
Beginnen met het tweede boek, in ieder geval dat boek verder verfijnen en uitwerken.
Het beter managen van tijd.
SPORTEN!!!

Nou ja, ik kan zo nog wel even doorgaan.

Van een ding ben ik onderhand wel overtuigd: ieder jaar brengt weer andere dingen met zich mee en het lijkt erop dat het steeds beter wordt.
De grote 30 staat me dan ook helemaal niet tegen.
Laat maar komen: ik ontvang het met open armen!
Om te beginnen ga ik alle goede voornemens op een andere manier formuleren.
Dat scheelt weer. Here we go:
Ik ga mijn eerste boek uitgeven.
Het tweede boek komt daarna, misschien voor mijn 31e, misschien heb ik er langer voor nodig. (Dat mag van mijzelf.)
Ik ga mijn tijd beter indelen en, mede dankzij mijn verjaardagscadeautje van Ment, sport ik me suf wanneer ik 30 ben. Fietsen, wandelen en nu dus ook spinnen.

Helemaal in shape op naar de 31!

Iedereen ontzettend fijne feesdagen gewenst vol romantiek, geluk, humor en liefde.
Motto voor de wereld voor 2008: Heb elkaar lief en geniet van iedereen zoveel je kan.

Ziekerdeziek

Hebben wij weer!

Jayden werd vorige week 1 jaar en we hadden de verjaardag aan mijn 30e gekoppeld.
Maar 's morgens begon het al vroeg; Jayden werd rond 6 uur wakker.
Niets voor hem en we namen hem dan ook bij ons in bed.
Nadat hij maar bleef spoken had ik een flesje gemaakt.
Ment vond het al geen goed idee maar ik dacht dat hij met een vol maagje misschien wat rustiger zou zijn.

Was in eerste instantie ook zo! Maar inderdaad kwam het na een half uur weer naar boven en dwars door ons bed heen.
Zo sta je dan ineens 's morgens in de vroegte je bed te verschonen en je jarige Job in bad te doen.
Hij had er geen problemen mee. Na het spugen gewoon lekker een applausje voor jezelf.

Later sliep hij gewoon weer verder in zijn eigen bedje.

Toen 's middags de eerste gasten kwamen was meneer al een beetje opgeknapt maar ik voelde me niet zo jofel.
Je gaat ook niet iedereen afbellen dus na een pilletje en veel kneedwerk (zelf brood gebakken!) ging het wel weer.
Rond 4 uur was het zover: Kaarsje blazen.
Met een beetje hulp ging hij uit en kon Jayden beginnen met zijn stukje taart eten.
En... Hoe zielig kan iets zijn; hij spuugde hem later ook weer uit.

Zo ben je dan ontzettend verwend door iedereen en ziek tegelijk.

Het heeft de hele week geduurd voordat hij weer een beetje de oude was.
In de tussentijd zijn Ment, Nenya en ik ook nog flink uitgeschakeld geweest.
Tussendoor nog geprobeerd te werken om alleen tot de conclusie te komen dat dat geen goed idee is.

Dit hele weekend staat eigenlijk nog steeds in het teken van hangen in bed en op de bank en uitzieken. Iedere dag gaat een beetje beter.

Wat erg jammer is, is dat we de kerstmarkt op school hebben gemist en ook twee heel mooie herfstdagen. Het weer vroeg er gewoon om om naar buiten te gaan en een flinke herfstwandeling te maken.
Ondertussen ben je al blij wanneer je gewoon binnen je gang kan gaan.

Nieuwe hebbedingetjes

En zo probeer ik weer eens nieuwe dingen uit op mijn blog.
Ment had allerlei leuke zogenaamde widgets op de familieblog gezet en die zagen er wel leuk uit.
Zoals ook een ding 'live feed' genaamd waarop je via een wereldkaart en een lijst kan bekijken uit welke delen van de wereld mensen inloggen op mijn blog.
Weet ik ook waar iedereen vandaan komt.

Verder komt er binnenkort een advertentielijst naast mijn blog te staan.
Deze is van Advent. Zij bekijken de onderwerpen die in het blog aan de orde komen en passen daar hun advernenties op aan.
Zo kunnen bezoekers via advertenties weer op interressante sites komen die te maken hebben met waar zij net over aan het lezen waren.
Wat een techniek he?

Ik ben niet anders gewend dan een onderwerp te googelen, een site aan te klikken, daarna te bekijken of het gaat over het onderwerp dat ik zocht en dat net zo lang tot ik weet wat ik wilde weten.

Gisteren bereidde ik een knutselwerkje voor. Vandaag gaf ik namelijk les aan groep 1/2 en dan probeer ik altijd een actueel en nieuw werkje te vinden.
Geweldig! Ik kwam een dingetje tegen dat er vrij makkelijk uitzag. (Voor meer leuke ideetjes kijk ik vaker op Wim's Fröbelpagina www.knutselidee.nl)
De kinderen zouden een Pietje maken dat op handen en voeten kon staan.
Erg leuk allemaal.

Ik maakte vooraf een voorbeeld. Ging ook nog goed.
Een probleempje: de kinderen werken met andere lijm dan ik en hun Piet bleek last te hebben van vocht in de ledematen.
Dat krijg je van slappe behangerslijm!
Gevolg; Best leuk versierde Pietjes die niet konden staan, op handen noch voeten!

Maar goed, nu hangen ze dan maar in het lokaal. Al met al een redelijk geslaagd projectje vind ik zelf. Maar het kan beter.
Misschien steviger karton de volgende keer? Of toch nog even googelen.

Frustraties als computer no no

Ken je dat?
Je wil wel heel graag meer leren over het werken met en achter een pc maar het lukt nog niet helemaal?
Of zelfs helemaal niet...
Nog een vervelend detail.. Nou ja vervelend.
Mijn vriend is wel heel handig achter die dingen.
Ik kan hem altijd om hulp vragen.
Heel geduldig legt hij dan alles uit.
En nog een keer.
Kijk, dan klik je hier. Je voert je URL in... O, die heb je nog niet?
Wat een URL is?
Weet je wat, ik help je wel even op weg.
Klikkerdeklik pats, enter, delete, schermpje open, schermpje sluit. Voer je wachtwoord in.
Zo nu ben je aangelogd.
Lukt het zo verder?

JA! Ik weet het zeker dit kan ik ook.
Helemaal vol zelfvertrouwen kruip ik weer achter dat rechthoekige scherm en Ment verlaat de woonkamer. De cursor knippert aan en uit.
Mijn hoofd begint ook weer te kloppen.

Grrr. Heb Ment eigenlijk weer nodig.
Ben verdwaald op het web en kan ineens niet meer de weg naar mijn eigen blog vinden.
Zit ik net zeer vol vertrouwen aan iedereen die maar wil luisteren / lezen te vertellen dat het echt heel makkelijk is!

Sorry! Ik neem alles terug! Vergeef me mensen...
Ik ben nog niet klaar voor het digitale.
MAAR: Ik doe wel mijn best en daar gaat het uiteindelijk om hebben mijn ouders me vroeger geleerd.

A Writers Blog

Ik ben bijna 30 en moeder van 2 schatten van kinderen. Gelukkig hoef ik niet alleen op te voeden; mijn lieve Ment is mijn steun en toeverlaat.

Naast mijn thuisleven heb ik nog een tweede leven; werk in het basisonderwijs.Maar ik heb (net als ieder ander?) behoefte aan nog een leuke hobby.

Eentje waar ik helemaal in op kan gaan nadat de kindjes naar bed zijn.En toen bedacht ik me dat ik als kind had bedacht later kinderboeken te gaan schrijven.Daar ben ik een keer aan begonnen. Ging ook best wel goed... Tot ik exact die titel die ik ook in mijn hoofd had zitten in de boekenzaak zag liggen.Meteen mee gestopt (dat boek althans) want kennelijk moet ik da tonderbewust een keer hebben gezien en onthouden.

Ik wilde iets unieks maken. Iets wat ik zelf echt helemaal had bedacht. Van titel tot uitvoering.Bijna ben ik zover; mijn eerste boek (ik hou het nog even spannend) is klaar. Titel, begin, plot alles is al klaar, ik moet het alleen nog redigeren en het vervelende is; daar gaat volgens mij nog de meeste tijd in zitten. Iedere zin die ik al twee keer in handen heb gehad moet de derde keer toch weer anders. Of hij dan weer hetzelfde is als de eerste keer weet ik dan niet meer.

Een nieuw boek zit ook al in mijn hoofd.Dat moet een boek met historische feiten worden vermengd met een zeer persoonlijke geschiedenis.De titel is er al, inhoud blijft maar groeien.Alsof ik drie kinderen heb en een vierde op komst.Voorbeelden voor mij zijn zonder twijfel: Khaled Hoesseini, Nicci French, Esther Verhoeff en vele anderen.